Ruimte voor rouw en nieuw leven

Als medewerker op een natuurbegraafplaats ben je dagelijks getuige van mooie natuurverschijnselen. Locatiebeheerder Remco vertelt over een recente bijzondere ontmoeting in het bos:

“Dertien telde ik snel, toen ik het nest spotte terwijl ik het graf prepareerde voor een uitvaart later die dag. Met de bovenkant van mijn hand voelde ik heel voorzichtig of de eieren warm waren. Ja, dus moeder was nog in de buurt. Ik had haar naar alle waarschijnlijkheid doen opschrikken.

Ik ging verder met mijn werkzaamheden. Markeerde de broedplaats met een touw en houten paaltjes en liet de plek met rust in de hoop dat moeder zou terugkeren. De grafdelver kwam een uurtje later en overlegde of hij in een andere richting beter zou kunnen graven, zodat we moeder en het nest niet verder zouden verstoren. We veranderden de ligging van het graf een klein beetje, zodat de keuze van de richting van de cliënt gerespecteerd blijft en de fazant geen risico loopt op nestschade.

Lang bleef ze zitten tijdens het graven, maar uiteindelijk werd het haar toch te veel en vloog ze weg. Om vervolgens na een halfuur weer veilig terug te keren. Het was inmiddels tijd voor de begrafenis. De familie was ingelicht over de situatie en vond het helemaal passend bij mevrouw.
 
Lang ging het goed; er werden foto’s en filmpjes van de aanstaande moeder gemaakt. Maar toen er een bos bloemen wat onhandig dichtbij moeder fazant werd gelegd, sloeg ze toch haar vleugels uit en vluchtte weg. Lang bleef het stil…
Toen ik aan het einde van de dag nog een kijkje nam, zag ik haar weer zitten: verscholen en veilig voor de avond en nacht.
 
Ik voelde me dankbaar voor deze dag waarop mens en natuur elkaar zo mooi wisten te vinden.”
Geplaatst in Natuur, Zomerlanden